Η θέση της υπερηχοτομογραφίας στη διάγνωση των παθήσεων του θυροειδή αδένα

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Η θέση της υπερηχοτομογραφίας στη διάγνωση των παθήσεων του θυροειδή αδένα

Αθ. Στεφανίδης[1], Αβρ. Αβραμίδης[2]

[1] Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν. Νοσοκομείο Κατερίνης
[2] Ενδοκρινολογική κλινική Ιπποκράτειου Γ.Π.Ν.Θ

Το παρόν άρθρο αποτελεί εκτενέστερη μορφή του κεφαλαίου που δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Α. Αβραμίδη ενδοκρινολογία, τόμος Α' θυρεοειδής (University Studio Press). Εδώ παρουσιάζεται σε μια άλλη μορφή εναρμονισμένο με τη σύγχρονη βιβλιογραφία και εμπλουτισμένο με πρόσθετο αποδεικτικό υλικό (προερχόμενο από το προσωπικό μου αρχείο).

Τις προηγούμενες δεκαετίες η κλασική μέθοδος διερεύνησης των παθήσεων του θυρεοειδή αδένα ήταν το σπινθηρογράφημα. Η μέθοδος αυτή αποτελούσε για πολλά χρόνια τη μοναδική δυνατότητα απεικονιστικού ελέγχου του αδένα τόσο από λειτουργικής, όσο και από μορφολογικής πλευράς. Η αλματώδης ανάπτυξη της νεότερης τεχνολογίας με την εφαρμογή της και ειδικά η υπερηχοτομογραφία και λιγότερο η αξονική τομογραφία συνέβαλε καθοριστικά στην έγκαιρη μορφολογική διερεύνηση των παθήσεων του θυρεοειδή. Η υπερηχοτομογραφία σήμερα είναι πρωταρχική μέθοδος εξέτασης, γιατί η διάγνωση γίνεται γρήγορα, εύκολα, χωρίς ιοντίζουσα ακτινοβολία και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία του ασθενή. Η υπερηχοτομογραφία, ιδιαίτερα με τη χρησιμοποίηση των μηχανημάτων των υπερήχων πραγματικού χρόνου (real-time) και κεφαλών υψηλής διακριτικής ικανότητας συμβάλλει σημαντικά στην εκτίμηση της φυσιολογικής ανατομίας του θυρεοειδούς και των παθήσεων του. Επιπρόσθετα η έγχρωμη Doppler υπερηχοτομογραφία αναδεικνύει την αγγείωση τόσο σε φυσιολογικές, όσο και σε παθολογικές καταστάσεις. Στο άρθρο αυτό παρατίθεται εκτενής ανασκόπηση των σημερινών δυνατοτήτων της υπερηχοτομογραφίας για τη μελέτη των διαφόρων παθήσεων του θυρεοειδή αδένα.