Τα μεσοκοιλιακά τρήματα του Monro

Τα μεσοκοιλιακά τρήματα του Monro

Κ. Συργιάννης, Ι. Νίκας

Αlexander Monro: "Secundus" Edinburg , Ηνωμένο Βασίλειο ( 1733-1817 )

Η "δυναστεία" Monro περιλάμβανε τρία μέλη με το ίδιο όνομα . Ο Alexander Monro "primus" ήταν ο παππούς και έζησε από το 1697 έως το 1767. Ο Alexander Monro "secundus" (1733-1817 ) ήταν ο γιος , ενώ ο "tertius" (1773-1859) ήταν ο εγγονός.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως και οι τρεις διαδοχικά κατείχαν την θέση του Καθηγητή Ανατομικής της Ιατρικής σχολής του Εδιμβούργου για περισσότερο από έναν αιώνα. Η ιστορία αναφέρει πως ο προπάππους John Monro ( 1670-1740 ) είχε ενεργό συμμετοχή στην ίδρυση της Ιατρικής σχολής του Εδιμβούργου και ο "primus" ήταν ο πρώτος καθηγητής Ανατομικής της εν λόγω σχολής ,την έδρα της οποίας κατέλαβε , στην πολύ νεαρή ηλικία των 22 ετών. Η συγκεκριμένη περίοδος μάλιστα έχει καταγραφεί ως η πρώτη ακαδημαϊκού νεποτισμού .

Η αναγνώριση των μεσοκοιλιακών τρημάτων ωστόσο ήταν αποτέλεσμα του επιστημονικού έργου του "secundus" ο οποίος κατά την διάρκεια των φοιτητικών του ετών υπήρξε μαθητής του William Hunter (1718-1733) που με την σειρά του υπήρξε μαθητευόμενος του "primus". Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως ο "secondus" υπήρξε ένας εξαίρετος , και πιθανότατα πιο ολοκληρωμένος συγκριτικά με τον πατέρα του , επιστήμων με πλούσιο ακαδημαϊκό έργο το οποίο μάλιστα ξεκίνησε πολύ νωρίς αφού ήδη ως φοιτητής επιμελείτο τις περισσότερες των , ανατομικού περιεχομένου , διαλέξεων του πατέρα του.

Το 1755 αναλαμβάνει καθήκοντα αναπληρωτή καθηγητή στην έδρα της Ανατομικής και Χειρουργικής. Ανήσυχος επιστημονικά συνεχίζει τις σπουδές του στο Βερολίνο αυτή τη φορά θητεύοντας δίπλα στον Meckel ( 1714-1774 ).
Την θέση του τακτικού Καθηγητή της Ανατομίας του Εδιμβούργου την διεκδικεί επιτυχώς το 1758 σε ηλικία τότε 25 ετών. Η προσήλωση του στην έρευνα και την διδασκαλία και το πάθος του για τον τομέα της Ανατομικής διήρκεσε πάνω από 50 χρόνια , μέχρι το 1807. Στο μεσοδιάστημα ( 1779-1782 ) διετέλεσε και πρόεδρος του Royal College of Physicians of Edinbourgh .

Ο "secundus" αναγνώρισε τα μεσοκοιλιακά τρήματα το 1753 σε ηλικία 20 ετών ενώ ήταν ακόμα φοιτητής, αλλά προχώρησε στη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της έρευνας του πολύ αργότερα το 1783 με το κλασσικό για στην ιατρική βιβλιογραφία άρθρο " Observations on the Structure and Function of the Nervous System" . Νωρίτερα το 1764 είχε αποστείλει άρθρο του στην Edinbourg Philosophical Society όπου ανέλυε το σύστημα επικοινωνίας των κοιλιών του εγκεφάλου το οποίο όμως δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας, πιθανότατα λόγω των εκτεταμένων αναφορών του σε παρατηρήσεις που για το ίδιο θέμα είχε κάνει ο Γαληνός ( 129-216 ) πολλά χρόνια πρίν.
Τέλος ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ο "secundus" εισήγαγε πρώτος την μέθοδο της αναπνευστικής υποστήριξης με την τοποθέτηση ενδοτραχειακού σωλήνα.