Μορφομετρική εκτίμηση σπονδυλικών παραμορφώσεων-καταγμάτων μέσω της απλής ακτινογραφίας (MRX) και της απορροφησιομετρίας διπλοενεργειακής δέσμης ακτίνων-Χ (MXA)

Α.Π. Μπαλανίκα [1], Χ.Σ. Μπαλτάς [2], Δ. Λογγίτση [1], Θ. Σπυριδόπουλος [1], Χ. Δρόσος [2], Α. Γουλιάμος [1]

[1] Β΄ Εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Π.Γ.Ν. "Αττικόν"
[2] Κέντρο Ακτινολογικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. "Γ. Γεννηματάς"

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ήδη από το 1993 η Consensus Development Conference σε συνεδρίασή της στο Hong Kong όρισε την οστεοπόρωση ως μια "συστηματική νόσο του σκελετού η οποία χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική μάζα και αραίωση της μικροαρχιτεκτονικής του οστίτη ιστού, με επακόλουθο την αύξηση της ευθραυστότητας των οστών και τον αυξημένο κίνδυνο κατάγματος"1. Συχνά εκδηλώνεται με κατάγματα των σπονδυλικών σωμάτων, όπως επίσης και με κατάγματα του καρπού και του ισχίου. Παρ' όλο που τα τελευταία αναγνωρίζονται σχετικά εύκολα, τα σπονδυλικά κατάγματα συχνά δεν διαγιγνώσκονται κλινικά, λόγω του ήπιου άλγους που τα συνοδεύει. Οι γυναίκες με κατάγματα της σπονδυλικής στήλης έχουν διπλάσιο κίνδυνο κατάγματος και τριπλάσιο κίνδυνο μελλοντικών καταγμάτων της ΣΣ, συγκριτικά με ασθενείς με την ίδια οστική πυκνότητα (BMD/Bone Mineral Density) αλλά χωρίς κατάγματα της ΣΣ2. Αξίζει να σημειωθεί ότι η απλή ακτινογραφία δεν είναι πάντα καθοριστική για τη διαφορική διάγνωση των οστεοπορωτικών καταγμάτων από άλλες παθολογικές μεταβολές του ύψους των σπονδύλων3. Για το λόγο αυτό, οι απεικονιστικές πληροφορίες σχετικά με την παρουσία οστεοπορωτικών παραμορφώσεων/καταγμάτων της ΣΣ είναι πολύ σημαντικές για την αντιμετώπιση των οστεοπορωτικών ασθενών και ιδανικά θα έπρεπε να είναι διαθέσιμες στον θεράποντα ιατρό.