Έλεγχος με μαγνητική αγγειογραφία των αρτηριοφλεβικών αναστομώσεων σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση

Ι. Τσιτουρίδης, Γ. Τεζαψίδης, Α. Καρρά, Μ. Εμμανουηλίδου, Φ. Γκουτσαρίδου, Π. Παπαποστόλου, Σ. Χονδροματίδου

Ακτινολογικό Εργαστήριο Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

Σκοπός της εργασίας μας είναι η αξιολόγηση της μαγνητικής αγγειογραφίας στον έλεγχο των αρτηριοφλεβικών αναστομώσεων (ΑΦΑ) και του παροχετευτικού δικτύου σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση.
Εξετάστηκαν δώδεκα ασθενείς αλλά ολοκλήρωσαν την εξέταση δέκα. Πέντε από αυτούς υποβλήθηκαν και σε ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία (DSA). Έγινε έγχυση διαλυμένης παραμαγνητικής σκιαγραφικής ουσίας (1:20) στην αρτηριοφλεβική αναστόμωση. Απεικονίστηκε η ίδια η ΑΦΑ σε πέντε ασθενείς και το παροχετευτικό φλεβικό δίκτυο στους υπόλοιπους πέντε, ανάλογα με τα κλινικά ευρήματα. Μία εξέταση κρίθηκε μη διαγνωστική λόγω παρουσίας τεχνικών σφαλμάτων κίνησης. Από τους πέντε ασθενείς που δεν υποβλήθηκαν και σε DSA φιστουλογραφία, τρεις είχαν φυσιολογικά ευρήματα. Από τους υπόλοιπους δύο ο ένας είχε στένωση στο εγγύς τμήμα της φλεβικής συνιστώσας της ΑΦΑ και ο δεύτερος είχε στένωση της βραχιόνιας φλέβας.
Από τους πέντε ασθενείς που υποβλήθηκαν και σε DSA φιστουλογραφία, σε τρεις παρατηρήθηκαν ομοιότητα αποτελεσμάτων. Στον έναν από τους υπόλοιπους δύο, η DSA απεικόνισε μία εκτεταμένη στένωση στη βραχιόνιο φλέβα η οποία δεν απεικονίστηκε με την μαγνητική αγγειογραφία και στον άλλο απεικόνισε ανευρυσματοειδή διάταση, η οποία με την MR φιστουλογραφία δείχθηκε ότι ήταν ανάκαμψη.
H MR φιστουλογραφία είναι μία εύκολη στην πρακτική της εφαρμογή εξέταση, καλά ανεκτή από την πλειονότητα των εξεταζομένων και δεν περιέχει τα δύο βασικά μειονεκτήματα της DSA φιστουλογραφίας, την έκθεση σε ιοντίζουσα ακτινοβολία και σε ιωδιούχα σκιαγραφικά μέσα. Χρειάζεται περαιτέρω έλεγχος που θα συνδυάζει τα κλινικά ευρήματα σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών για τον έλεγχο της ακρίβειας της μεθόδου.