Η αξία της Ποσοτικής Υπερηχοτομογραφίας (QUS) στην πρόβλεψη των οστεοπορωτικών καταγμάτων

Η αξία της Ποσοτικής Υπερηχοτομογραφίας (QUS) στην πρόβλεψη των οστεοπορωτικών καταγμάτων

Χ.Σ. Μπαλτάς[1], Α.Π. Μπαλανίκα[2], Μ. Τσουρούλας[1], Χ. Δρόσος[1]

[1] Κέντρο Ακτινολογικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. "Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ"
[2] Β' Εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Π.Γ.Ν. "ΑΤΤΙΚΟΝ"

Οι σημαντικότερες επιπλοκές της οστεοπόρωσης, τα κατάγματα του ισχίου και των σπονδύλων, διαφέρουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται. Ενώ τα κατάγματα του ισχίου εμπίπτουν πάντοτε στην προσοχή των κλινικών ιατρών, η κλινική εικόνα των σπονδυλικών καταγμάτων παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις, καθώς τα περισσότερα είναι ασυμπτωματικά και στις υπόλοιπες περιπτώσεις ο βαθμός του πόνου, της παραμόρφωσης και της αναπηρίας μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Η αυξημένη επίπτωση των οστεοπορωτικών καταγμάτων και η συνεχής εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας οδήγησε, πριν δύο περίπου δεκαετίες (1984), τον Langton και τους συνεργάτες του στη χρήση της εξασθένησης δέσμης υπερήχων ευρέως φάσματος για τη διάκριση φυσιολογικών ηλικιωμένων γυναικών από αντίστοιχες με πρόσφατο κάταγμα ισχίου, θέτοντας τις βάσεις για την εμφάνιση και την καθιέρωση της μεθόδου της ποσοτικής υπερηχοτομογραφίας (Quantitative Ultrasound/QUS).
Η ποσοτική υπερηχοτομογραφία, μια τεχνική εύκολα εφαρμόσιμη, οικονομική, με ικανοποιητική διαθεσιμότητα εμφανίζεται σήμερα ως μία εναλλακτική πρόταση σε σχέση με την μέθοδο εκλογής, την απορροφησιομετρία διπλοενεργειακής δέσμης ακτίνων Χ (Dual Energy X-ray Absorptiometry/DXA), για την πρόβλεψη της πιθανότητας εμφάνισης οστεοπορωτικού κατάγματος.