Basic HTML Version
Ελληνική Ακτινολογία, Τόμος 44, Τεύχος 3, 2013
202
τη βιοψία του παγκρέατος. Η ανάγκη προσδιορισμού
της φύσης της εν λόγω βλάβης ενισχύεται από τις ση-
μαντικές επιπτώσεις στην πρόγνωση και τη θεραπεία
αυτών των ασθενών
12
. Χαρακτηριστικό παράδειγμα
στην κατηγορία αυτή αποτελεί η δυσκολία διάκρι-
σης μίας μετάστασης, συνήθως από υπερνέφρωμα,
από ένα μη λειτουργικό νευροενδοκρινή όγκο του
παγκρέατος
12
, ενώ πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη
μας την πιθανότητα νέου πρωτοπαθούς όγκου στο
πάγκρεας, όπως καταγράφηκε σ’ ένα εκ των περι-
στατικών μας.
Η χρήση της διαδερμικής βιοψίας για τη διάγνωση
του αιτίου της χρόνιας παγκρεατίτιδας γενικά δεν εί-
ναι ενδεδειγμένη. Η μέθοδος έχει εφαρμοστεί στην
περίπτωση της αυτοάνοσης παγκρεατίτιδας, αν και
υπάρχουν περιορισμοί εξαιτίας του χαρακτήρα της
νόσου. Η προσβολή ορισμένων μόνο, διάσπαρτα
κατανεμημένων, περιοχών του παγκρέατος με την
παρεμβολή ανάμεσά τους νησίδων υγιούς παγκρε-
ατικού παρεγχύματος, καθώς και το περιορισμένο
δείγμα ιστού, που λαμβάνεται με τη διαδερμική βιοψία,
εξηγούν τον αυξημένο αριθμό ψευδώς αρνητικών
αποτελεσμάτων σ' αυτές τις περιπτώσεις
13,14
.
Το αδενοκαρκίνωμα του παγκρέατος μπορεί να
Εικόνα 7:
Τομές αξονικής τομογραφίας μετά την ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικής ουσίας. Εξεργασία στον αυχένα
και το σώμα του παγκρέατος (α,β). Διηπατική προσπέλαση κατά τη διαδερμική βιοψία (γ,δ). Ιστολογικά αναδείχθηκε
αδενοκαρκίνωμα του παγκρέατος.