Basic HTML Version
107
Κ. Παπαγιάννης και συν. Απεικονιστικός έλεγχος των σημαντικότερων επιπλοκών του διαβητικού ποδιού. Ανασκόπηση βάσει περιστατικού
νότατα δευτερογενώς λόγω περιφερικής νευροπάθειας
που έχει ως αποτέλεσμα:
1. Αντιδραστική υπεραιμία στα οστά που οδηγεί σε
οστεοπενία.
2. Μυϊκή αστάθεια με αποτέλεσμα ανώμαλη φόρτιση
του άκρου.
3. Επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς που
δεν γίνονται αντιληπτοί λόγω της αισθητικής
απώλειας
9
.
Η νευροπαθητική αρθροπάθεια μπορεί να μιμηθεί
οστεομυελίτιδα, τόσο κλινικά όσο και απεικονιστικά.
Αυτό συμβαίνει στα αρχικά κυρίως στάδια, όπου δεν
υπάρχουν ακόμα ιδιαίτερα ακτινογραφικά ευρήμα-
τα
10,11
.
Η οστεοπενία, η περιοστική αντίδραση και η οστεό-
λυση, η κλασική τριάδα των ακτινογραφικών σημείων
οστεομυελίτιδας, εμφανίζονται αφού καταστραφεί το
30-50% του οστού, μια διαδικασία που απαιτεί έως
και 2 εβδομάδες για να γίνει εμφανής σε απλές ακτι-
νογραφίες. Η ευαισθησία των απλών ακτινογραφιών
για την έγκαιρη διάγνωση της οστεομυελίτιδας του
άκρου ποδός είναι περίπου 50-60%. Παρ’ όλα αυτά
οι απλές ακτινογραφίες λαμβάνονται εύκολα, είναι
σχετικά φθηνές και ακόμα όταν δεν είναι διαγνωστι-
κές, παρέχουν σημαντικές ανατομικές πληροφορίες
που είναι χρήσιμες για την ερμηνεία περαιτέρω εξε-
τάσεων
12,13
.
Η νευροπαθητική αρθροπάθεια Charcot στην οξεία
της φάση, δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες ακτινογραφικές
αλλοιώσεις. Σε αυτή τη φάση οι απλές ακτινογραφίες
είναι φυσιολογικές και δεν βοηθούν να αποκλειστεί
η διάγνωση οξείας νευροπαθητικής αρθροπάθειας
σε έναν διαβητικό ασθενή που παρουσιάζεται με ένα
ζεστό και οιδηματώδες πόδι.
Το χρόνιο ανενεργό στάδιο της νευροπαθητικής
αρθροπάθειας Charcot χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα
ακτινογραφικά σημεία που είναι σχεδόν παθογνωμονι-
κά. Η κλασική τριάδα που έχει περιγραφεί αποτελείται
από την παρουσία εκτεταμένων οστικών αλλοιώσεων
με κατακερματισμό των αρθρικών επιφανειών, εξαρ-
θρημάτων (ιδιαίτερα κατάγματος - εξαρθρήματος
Lisfranc) και οστεοσκλήρυνση - έκτοπη οστεοποίηση
Εικόνα 7:
Εγκάρσιες τομές αξονικής τομογραφίας, απει-
κονίζουν διάχυτη θολερότητα του υποδόριου κυτταρολι-
πώδους ιστού και την παρουσία εκτεταμένου υποδόριου
εμφυσήματος, καθώς και την παρουσία φυσαλίδων αέρα
εντός της πτέρνας.
A
Γ
Β