Basic HTML Version
125
Κ. Μπισύρη και συν. Πρωτοπαθής Επιπλοϊκή Αποφυσίτιδα. Απεικονιστικά χαρακτηριστικά στην αξονική τομογραφία
σιγμοειδούς και στην προσθιοπλάγια-αντιμεσεντερική
επιφάνειά του, παρατηρήθηκε αλλοίωση διαστάσεων
2,1εκ. προσθιοπίσθια, 1,4εκ. εγκαρσίως και 1,6 εκ.
κεφαλουραία. Η μάζα είχε ωοειδή μορφολογία και
λιπώδη σύσταση, με την πυκνότητα λίπους εντός αυτής
αυξημένη συγκριτικά με το ανεπηρέαστο παρακολικό
λίπος και περιείχε εσωτερική γραμμοειδή περιοχή
αυξημένης πυκνότητας(εικόνες 1, 2). Πέριξ της αλ-
λοίωσης, στο παρακολικό λίπος, παρατηρήθηκαν
έντονες και αξιοσημείωτες φλεγμονώδεις αλλαγές, με
θολερότητα και διαπλεκόμενες, μαλακής υφής γραμ-
μοειδείς σκιάσεις, οι οποίες εκτείνονταν σε αξιόλογο
μήκος, χωρίς εμφανή πάχυνση του παρακείμενου
τοιχώματος του σιγμοειδούς(εικόνα 3).
Μετά τη χορήγηση σκιαγραφικού μέσου ενδο-
φλεβίως αναδείχθηκε, πάχους ολίγων χιλιοστών,
περιφερική ενίσχυση της αλλοίωσης, σημείο γνωστό
ως «υπέρπυκνος δακτύλιος» (εικόνα 4).
Δεν απεικονίστηκαν έτερα αξιόλογα παθολογι-
κά ευρήματα. Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της
αλλοίωσης, η εντόπισή της και η αιμοδυναμική της
συμπεριφορά έθεσαν τη διάγνωση της ΠEA. Ο ασθε-
νής αντιμετωπίστηκε συντηρητικά και ήταν ελεύθερος
συμπτωμάτων τη δέκατη μέρα από την έναρξη του
άλγους.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Οι επιπλοϊκές αποφύσεις είναι προβολές λίπους, οι
οποίες ορμώνται από την ορογόνια επιφάνεια του κό-
λου και περιβάλλονται από περιτόναιο
1
. Αιματώνονται
από 1-2 αρτηρίες από τα ευθέα αγγεία του κόλου
και παροχετεύονται από μονήρη φλέβα
2
.Υπάρχουν
50-100 επιπλοϊκές αποφύσεις από το τυφλό έως την
ορθοσιγμοειδική συμβολή, με μήκος 0,5-5 εκατοστά
και πάχος 1-2 εκατοστά
3,4
. Σε φυσιολογικές συνθήκες,
δε διαχωρίζονται στη CT από το υπόλοιπο περικολικό
λίπος και καθίστανται ορατές όταν περιβάλλονται
Εικόνα 3:
Έντονες φλεγμονώδεις αλλοιώσεις στο παρακο-
λικό λίπος περί την αλλοίωση, χωρίς εμφανή πάχυνση του
παρακείμενου τοιχώματος του σιγμοειδούς.
Εικόνες 1, 2
: Ωοειδούς μορφολογίας μάζα στην αντιμεσε-
ντερική επιφάνεια του σιγμοειδούς, με λιπώδη σύσταση και
εσωτερική γραμμοειδή περιοχή αυξημένης πυκνότητας.
Εικόνα 4:
«Σημείο του υπέρπυκνου δακτυλίου» -περιφερική,
πάχους ολίγων χιλιοστών, ενίσχυση της αλλοίωσης.