Basic HTML Version
Ελληνική Ακτινολογία, Τόμος 45, Τεύχος 1, 2014
20
διακά μυξώματα απεικονίζονται σαν ενδοκοιλοτικά
ελλείμματα πλήρωσης εντός σκιαγραφημένης καρ-
διακής κοιλότητας, (Εικόνα 1) με τα περισσότερα
μυξώματα (81%) να εμφανίζουν ενίσχυση μικρότε-
ρη αυτής του μυοκαρδίου. Σε μικρότερο ποσοστό
(19%) έχουν ίση σκιαγραφική ενίσχυση με το μυο-
κάρδιο. Δεν έχουν αναφερθεί μυξώματα με ενίσχυ-
ση υψηλότερη από αυτή του μυοκαρδίου. Στο μεγα-
λύτερο τους ποσοστό (69%) τα μυξώματα ενισχύο-
νται ετερογενώς, ενώ σε ποσοστό 31% η ενίσχυση
είναι ομοιογενής.
Η αξονική τομογραφία μπορεί να αναδείξει το ση-
μείο έκφυσης των καρδιακών μυξωμάτων από το
καρδιακό τοίχωμα
7
. Θα πρέπει ωστόσο να σημειω-
θεί ότι σε ευμεγέθη μυξώματα, το σημείο έκφυσης
μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσδιορι-
στεί, ειδικά όταν τα μυξώματα καταλαμβάνουν ολό-
κληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της καρδιακής κοιλό-
τητας, ή εφάπτονται σε πολλαπλά σημεία στα καρ-
διακά τοιχώματα.
Μαγνητική τομογραφία
Όπως προαναφέρθηκε, τα μυξώματα έχουν συνή-
θως σφαιρική ή ωοειδή μορφολογία και σπανιότερα
ακανόνιστο σχήμα. Οι περισσότεροι όγκοι έχουν λο-
βωτό περίγραμμα (76%), ενώ οι λοιποί έχουν ομα-
λό περίγραμμα (24%). Στη μαγνητική τομογραφία η
συντριπτική πλειοψηφία των μυξωμάτων εμφανίζει
ετερογενή ένταση σήματος, η οποία και αντανακλά
την ετερογένεια της ιστολογικής υφής του όγκου. Ο
μυξωματώδης ιστός έχει χαμηλότερη ένταση σήμα-
τος από το μυοκάρδιο στις Τ1 ακολουθίες και υψη-
λή ένταση σήματος στις Τ2 ακολουθίες λόγω της υ-
ψηλής περιεκτικότητας σε εξωκυττάριο νερό (Εικόνα
2). Περιοχές ινώδους ιστού εμφανίζουν χαμηλή έντα-
ση σήματος στις Τ1 και Τ2 ακολουθίες. Αν υπάρχουν
περιοχές οξείας αιμορραγίας αυτές απεικονίζονται με
χαμηλή ένταση σήματος τόσο στις Τ1 όσο και στις Τ2
ακολουθίες, ενώ τυχόν περιοχές χρόνιας αιμορραγί-
ας με εστιακές περιοχές μεθαιμοσφαιρίνης έχουν υ-
ψηλή ένταση σήματος τόσο στις Τ1 όσο και στις Τ2
Εικόνα 1Γ, 1Δ:
cine εικόνες μαγνητικής τομογραφίας μυξώματος αριστερού κόλπου σε επίπεδο κατά τον επιμήκη
άξονα της αριστεράς κοιλίας (Γ) και τεσσάρων κοιλοτήτων (Δ).
1Γ
1Δ