Μελέτη των κλειστών κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων με συγκριτική μελέτη αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας στην πρώιμη μετατραυματική φάση

ΝΕΥΡΟΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ

Α.Χ. Καραντάνας[1], Κ. Πατεράκης[2], E. Καραΐσκου[1], Π. Αργύρη[1], Δ. Καφετσούλη[2], Γ. Παράφορος[3]

[1]Τμήματα Αξονικού-Μαγνητικού Τομογράφου
[2]Τμήμα Νευροχειρουργικής
[3]Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση των ευρημάτων της Αξονικής (ΑΤ) και της Μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου (ΜΤ) σε ασθενείς με κλειστή κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) κατά την πρώιμη μετατραυματική φάση. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις βλάβες του τύπου της διάχυτης αξονότμησης (ΔΑ). Δεκαπέντε άνδρες και τρεις γυναίκες ηλικίας 15-64 ετών, με ασυμβατότητα κλινικής εικόνας και ευρημάτων ΑΤ επιλέχθηκαν από σύνολο 34 ασθενών που μελετήθηκαν την τελευταία διετία και με τις δύο μεθόδους. Σύμφωνα με την κλίμακα της Γλασκώβης (GCS), 13 ασθενείς έπασχαν από βαριά ΚΕΚ (GCS<8) και 5 ασθενείς από μέτρια ΚΕΚ (GCS 9-12). Oι ασθενείς με ΔΑ κατατάχτηκαν με βάση την κλίμακα Gentry σε 3 ομάδες. Ο έλεγχος με ΜΤ διεξάχθηκε με τη λήψη ακολουθιών T1- Echo Planar Imaging, T2- GRASE, Τ2-Turbo Spin Echo και Τ2-Turbo FLAIR. Σε 2 περιπτώσεις τα αποτελέσματα ήταν όμοια και με τις δύο μεθόδους. Σε 16 ασθενείς η ΜΤ ανέδειξε επιπλέον βλάβες. Στους ασθενείς αυτούς, με τη ΜΤ παρατηρήθηκαν 27 εξωπαρεγχυματικές και 41 ενδοπαρεγχυματικές βλάβες. Η ΑT ανέδειξε 33 βλάβες, 13 εκ των οποίων ήταν ενδοπαρεγχυματικές. Δεν υπήρξε περίπτωση κάποια βλάβη να απεικονίζεται στην ΑT και όχι στη MΤ. Η μελέτη κατέστησε σαφή την υπεροχή της ΜΤ έναντι της ΑΤ στην απεικόνιση των τραυματικών βλαβών, κυρίως των μη αιμορραγικών, όπου οι ακολουθίες Τ2 προσανατολισμού σε συνδυασμό με την πολυεπίπεδη απεικόνιση σαφώς υπερτερούν της ΑΤ. Η παρουσία αιμορραγικών στοιχείων στις βλάβες τύπου ΔΑ, καθώς και η συνύπαρξη με χωροκατακτητικές συλλογές και υποφλοιώδεις βλάβες της φαιάς ουσίας αποτελούν δυσμενές προγνωστικό σημείο. Η ΜΤ είναι ένα σημαντικό μέσο για την κατανόηση της παθοφυσιολογίας των ΚΕΚ και μπορεί να συμβάλλει στην αξιόπιστη προσέγγιση της πρόγνωσής τους.