Αξιολόγηση των υπερηχοτομογραφικών ευρημάτων σε ασθενείς με κλινική διάγνωση οξείας σκωληκοειδίτιδας

Αξιολόγηση των υπερηχοτομογραφικών ευρημάτων σε ασθενείς με κλινική διάγνωση οξείας σκωληκοειδίτιδας

Α.Χ. Ντάτσης [1], Λ. Διονυσόπουλος [1], Μ. Χουσεΐν [1], Π. Μορφάκη-Κωστοπούλου [2]

[1] Κλινική "Υγεία"
[2] Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής του Γ.Ν.Ν. Αγρινίου

Η χρήση του υπερηχοτομογραφήματος στη διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας ξεκίνησε σταδιακά από τη δεκαετία του 1980, σε μια προσπάθεια να αυξηθεί η διαγνωστική ακρίβεια της νόσου και να μειωθούν έτσι τα υψηλά ποσοστά αρνητικών ευρημάτων κατά την εγχείρηση. Η μελέτη μας σχεδιάστηκε με σκοπό να εκτιμήσει την αξιοπιστία του υπερηχοτομογραφήματος στους ασθενείς με κλινική διάγνωση οξείας σκωληκοειδίτιδας. Σαράντα ασθενείς, για τους οποίους είχε ληφθεί με βάση την κλασική κλινικοεργαστηριακή εικόνα η απόφαση να υποβληθούν σε σκωληκοειδεκτομή, υπεβλήθησαν σε υπερηχοτομογραφικό έλεγχο κοιλίας. Οξεία σκωληκοειδίτιδα αναδείχθηκε, τόσο χειρουργικά όσο και ιστολογικά, στους 37 (91,9%). Το υπερηχοτομογράφημα έδειξε εικόνα οξείας σκωληκοειδίτιδας στους 25 από αυτούς (ευαισθησία 67,5%). Σημαντική διαπίστωση ήταν η απουσία ψευδώς θετικών, για οξεία σκωληκοειδίτιδα, υπερηχοτομογραφικών ευρημάτων (ειδικότητα 100%). Ως εκ τούτου, η ύπαρξη θετικού υπερηχοτομογραφήματος πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ' όψιν, ακόμη και όταν η κλινική εικόνα δεν είναι συμβατή με τη διάγνωση της νόσου. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αύξηση της ευαισθησίας του υπερηχοτογραφήματος είναι η πείρα του ακτινολόγου που εκτελεί την εξέταση.