Ακτινογράφηση θώρακος και κοιλιάς νεογνών - η επίδραση της υψηλής τάσης

Ακτινογράφηση θώρακος και κοιλιάς νεογνών - η επίδραση της υψηλής τάσης

Τ. Κάλεφ- Εζρά, Π. Καράμπας

Εργαστήρια Ιατρικής Φυσικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων

Σκοπός: Η βελτιστοποίηση της μεθοδολογίας ακτινογράφησης νεογνών συγκρίνοντας δύο εναλλακτικές τεχνικές ακτινογράφησης ΑΡ θώρακος ή/και κοιλίας.
Υλικό και μέθοδος: Στην τεχνική Β αυξήθηκε η υψηλή τάση από την περιοχή των 50kV (τεχνική Α) στην περιοχή των 60kV και η απόσταση εστίας-φιλμ από περίπου 90cm σε 110cm. Με τη βοήθεια δοσίμετρων θερμοφωταύγειας μετρήθηκε in vivo η δόση εισόδου σε 120 ακτινογραφίες ΑΡ θώρακος ή κοιλίας νεογνών, υπολογίσθηκε η ενεργή δόση και μετρήθηκε η δόση πλησίον της θερμοκοιτίδας λόγω σκεδαζόμενης ακτινοβολίας.
Αποτελέσματα-συμπεράσματα: Βρέθηκε ότι η αντικατάσταση της τεχνικής Α με την τεχνική Β οδηγεί σε μείωση της δόσης εισόδου δέρματος κατά 21% και της ενεργής δόσης κατά 10%. Μετρήσεις σε ομοιώματα έδειξαν ότι με την αλλαγή τεχνικής δεν μεταβλήθηκε η διακριτική ικανότητα υψηλής αντίθεσης, ενώ μειώθηκε κατά 1/3 ο χρόνος ακτινογράφησης, παράγοντας ιδιαίτερα σημαντικός όταν γίνεται χρήση κινητών ακτινοδιαγνωστικών μηχανημάτων χαμηλής ισχύος. Επιπλέον, βρέθηκε ότι οι δόσεις στα νεογνά που βρίσκονται σε γειτονικές θερμοκοιτίδες και στο προσωπικό που βρίσκεται εντός της ίδιας αίθουσας είναι πρακτικά αμελητέες και δεν απαιτείται η λήψη επιπρόσθετων μέτρων ακτινοπροστασίας, όταν γίνονται λήψεις ΑΡ.