Διερεύνηση κοιλίας με τις ακολουθίες διάχυσης - Ο ρόλος του υπολογισμού του φαινομενικού συντελεστή διάχυσης.

Διερεύνηση κοιλίας με τις ακολουθίες διάχυσης - Ο ρόλος του υπολογισμού του φαινομενικού συντελεστή διάχυσης.

Τ. Γερούκης, Α. Πετρίδης, Α. Παπαχριστοδούλου, Κ. Αναστασιάδου, Ε. Βαφειάδης, Π. Παλλάδας

Τμήμα Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου Γενικού Περιφερικού Νοσοκομείου "Γ. Παπανικολάου"

Περίληψη
Σκοπός: Η ανίχνευση των ενδοκοιλιακών βλαβών καθώς και ο προσδιορισμός του χαρακτήρα αυτών είναι ένα ζωτικής σημασίας θέμα που καθορίζει την αντιμετώπιση του ασθενούς. Σκοπός της εργασίας είναι η εκτίμηση της χρησιμότητας των ακολουθιών μοριακής διάχυσης και του υπολογισμού του συντελεστή διάχυσης (ADC) στη διερεύνηση διαφόρου τύπου βλαβών κοιλίας.
Υλικό και μέθοδος: Εξετάσθηκαν 78 περιπτώσεις ασθενών με βλάβη στην κοιλιακή χώρα τόσο με τις συμβατικές ακολουθίες μαγνητικού συντονισμού όσο και με ακολουθίες μοριακής διάχυσης. Μετά τη δημιουργία χαρτών ADC έγινε ποσοτική ανάλυση του φαινομενικού συντελεστή διάχυσης στις περιοχές ενδιαφέροντος διαφορετικών ενδοκοιλιακών οργάνων.
Αποτελέσματα: Οι τιμές του ADC στο ήπαρ δεν εμφάνισαν ιδιαίτερη διαφορά ανάμεσα σε 13 περιστατικά ΗΚΚ και 24 μεταστατικές εστίες. Η μέση τιμή του ADC σε τέσσερις ασθενείς με στρωματικό όγκο ήταν 1,18 (mm2/sec), σε δέκα ασθενείς με υποτροπή όγκου παχέος εντέρου 1,07, σε εφτά με όγκο παγκρέατος 1,38 και τέσσερις με μεταστατικές εστίες επινεφριδίων 1,19 (δεν παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη διαφορά από 9 αδενώματα - 1,2). Γενικά, η μέση τιμή του ADC στις κακοήθεις βλάβες ήταν χαμηλότερη σε σχέση με τις καλοήθεις βλάβες.
Συμπέρασμα: Η εκτίμηση του ADC στα ενδοκοιλιακά όργανα και βλάβες μπορεί να προσφέρει επιπρόσθετες πληροφορίες (σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες διαθέσιμες ακολουθίες και τεχνικές) στον επιτυχή χαρακτηρισμό των κακοήθων βλαβών.