Τόμος 42, (1):47-51, 2011

Β. Μπιζίμη1, Χ.Σ. Μπαλτάς1, Α.Π. Μπαλανίκα2, Μ. Τσουρούλας1 , Χ. Δρόσος1

1:  Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
2:  Τμήμα Υπολογιστικής Τομογραφίας, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»

ΠΕΡΙΛΗΨΗ  

Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η περιγραφή περίπτωσης εστιακής κοκκιωματώδους επιδιδυμίτιδας σε νέο άνδρα με ανώδυνη διόγκωση του ημιοσχέου. Αναφέρονται και αξιολογούνται τα ευρήματα της υπερηχοτομογραφίας, συμπεριλαμβανομένης της απεικόνισης με B-mode και έγχρωμο Doppler έλεγχο. Αν και η ακριβής προεγχειρητική διάγνωση δεν ήταν εφικτή, κύρια λόγω των μη ειδικών απεικονιστικών ευρημάτων (μόρφωμα μικρού μεγέθους, εντοπιζόμενο στην ουρά της επιδιδυμίδας, σχετικά σαφών ορίων, μικτής ηχωμορφολογίας, με παρουσία μικροαποτιτανώσεων και λίαν αυξημένης αγγείωσης) κατέστη σαφές πως αυτό που κατά κύριο λόγο μπορεί να επιτύχει η υπερηχοτομογραφία είναι η διάκριση καλοήθων συμπαγών από συμπαγείς φλεγμονώδεις μάζες. Στα πλαίσια αυτά, τα πρότυπα προσέγγισης-διερεύνησης και η διαφορική διάγνωση των εξωορχικών ψηλαφητών μαζών είναι ευρέα.

Τόμος 42, (1):38-46, 2011

Β Δημαρέλος, Α Μπιντούδη, Φ Τζίκος, Ν Βαχτσεβάνος, Γ Ροδοκαλάκης, Β Κυριάκου, Ν Κοτζιαμάνη, Α  Άγριου,Μ  Εμμανουλίδου.

Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

    Εισαγωγή - Σκοπός: Η οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση είναι μια σχετικά σπάνια νόσος, που χαρακτηρίζεται από την παραγωγή και εναπόθεση ινώδους-φλεγμονώδους ιστού κατά μήκος του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου, κυρίως γύρω από την αορτή και τα λαγόνια αγγεία. Η νόσος είναι συνήθως πρωτοπαθούς αιτιολογίας, αλλά παρατηρείται και δευτεροπαθώς ως αποτέλεσμα χρήσης ορισμένων φαρμάκων, κακοήθων νοσημάτων, λοιμώξεων ή χειρουργικών επεμβάσεων. Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία θεωρούνται οι εξετάσεις εκλογής για την διάγνωση της νόσου και την ανάδειξη της έκτασής της στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο. Σκοπός της εργασίας είναι η περιγραφή των απεικονιστικών ευρημάτων της οπισθοπεριτοναϊκής ίνωσης με την αξονική και την μαγνητική τομογραφία.
    Υλικό - Μέθοδοι: Το υλικό της εργασίας περιλάμβανε 18 ασθενείς (14 άνδρες, 4 γυναίκες, ηλικίας 23 έως 74 ετών) με οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση, που αποδείχθηκε είτε με βιοψία (σε 8 ασθενείς), είτε με βάση τα κλινικοεργαστηριακά ευρήματα και την ανταπόκριση στην θεραπεία (10 ασθενείς). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε αξονική τομογραφία ή/και μαγνητική τομογραφία πριν και μετά την χορήγηση σκιαγραφικού για την διάγνωση και για την εκτίμηση του σταδίου της νόσου.
    Αποτελέσματα: Σε 15 ασθενείς η οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση ήταν πρωτοπαθής και σε 3 ασθενείς δευτεροπαθούς αιτιολογίας. Σε 11 ασθενείς η ίνωση εντοπίζονταν περιοαορτικά, σε 3 ασθενείς η ίνωση επεκτείνονταν κάτω από τον διχασμό της κοιλιακής αορτής, ενω σε 1 ασθενή η ίνωση περιορίζονταν στον προϊερό χώρο. Ο ινώδης ιστός ήταν υπόπυκνος ή ισόπυκνος του μυϊκού ιστού στην αξονική τομογραφία τόσο πριν όσο και μετά την χορήγηση σκιαστικού. Στην εξέταση με την μαγνητική τομογραφία, το σήμα του ινώδους ιστού ήταν χαμηλό στην Τ1 ακολουθία, χαμηλό προς ενδιάμεσο σήμα στην Τ2 ακολουθία, ενώ παρατηρήθηκαν διάφοροι βαθμοί εμπλουτισμού του παθολογικού ιστού μετά την χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας.
    Συμπεράσματα: Η αξονική και μαγνητική τομογραφία είναι οι απεικονιστικές μέθοδοι εκλογής για την διάγνωση και την διαφορική διάγνωση της οπισθοπεριτοναϊκής ίνωσης, την αξιολόγηση των επιπλοκών και την ανταπόκριση των ασθενών στην θεραπευτική αγωγή. Επιπλέον, η διαδερμική βιοψία με την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου είναι χρήσιμη σε επιλεγμένες περιπτώσεις για την διάγνωση της νόσου.

Τόμος 42, (1):23-30, 2011

Π. Παππάς, Ε. Μπαρμπέρη, Π. Σούρλα, Β. Οικονομοπούλου, Β. Ζιώγα

Ακτινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου «Λαϊκόν», Αθήνα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της διενέργειας διαδερμικής νεφροστομίας με την βοήθεια υπερηχογράφου και ακτινοσκόπησης σε περιπτώσεις ασθενών με απόφραξη της αποχετευτικής μοίρας του νεφρού.

Υλικό και μέθοδος: Στην διάρκεια των τελευταίων 9 ετών έγιναν στο τμήμα μας 1437
νεφροστομίες σε 1139 ασθενείς   (σε 378 ασθενείς αμφοτερόπλευρα – 9 μονόνεφροι – 46 μεταμοσχευμένοι νεφροί) λόγω απόφραξης της αποχετευτικής μοίρας του νεφρού. Οι ασθενείς ετέθησην στο ακτινοσκοιπικό τραπέζι, η αρχική παρακέντηση με βελόνη Ciba έγινε με υπερηχογραφική καθοδήγηση και ακολούθηση η τοποθέτηση καθετήρα νεφροστομίας με τεχνική Seldinger υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Σε 579 ασθενείς  (27 με ειλεοκύστη – 45 μεταμοσχευμένοι) τοποθετήθηκαν στη συνέχεια ουρητηρικές ενδοπροθέσεις κατιόντως από την οδό της νεφροστομίας.

Αποτελέσματα:   Αδυναμία τοποθέτησης καθετήρα νεφροστομίας ανεδείχθη μόνο σε 2 περιστατικά. (τεχνική επιτυχία 99.8%). Σε 973 ασθενείς αποκαταστάθηκε η νεφρική λειτουργία (85.4%). Μεγάλη αιμορραγία λόγω της επέμβασης παρουσιάστηκε σε 2 ασθενείς (0.175%) και αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς με διενέργεια διαδερμικού ενδαρτηριακού υπερεκλεκτικού καθετηριασμού και εμβολισμού τρωθέντος κλάδου της νεφρικής αρτηρίας. Κανένας θάνατος δεν αποδόθηκε στη μέθοδο. Ο χρόνος διενέργειας της επέμβασης κυμάνθηκε από 5΄ έως 20΄ (μ.τ. 8,5΄), ενώ ο χρόνος ακτινοσκόπησης από 10΄΄ έως 3.5΄ (μ.τ. 25΄΄).
 
Συμπεράσματα: Η διαδερμική νεφροστομία υπό υπερηχογραφική και ακτινοσκοπική καθοδήγηση είναι μέθοδος ασφαλής, αποτελεσματική, γρήγορη και εύκολη στην πραγματοποίηση της σε οποιοδήποτε μικρό νοσηλευτικό ίδρυμα πού διαθέτει υπερηχογράφο και ακτινοσκοπικό μηχάνημα.

Τόμος 42, (1):31-37, 2011

Ι. Οικονόμου, Α. Στογιάννη, Ι. Χρυσογονίδης, ,Α. Μπαλτατζίδης , Ε. Δεστάνης, Α. Παντολέων, Π. Νικολόπουλος,  Ε.Δεδούση, Α. Δημητριάδης.

Μονάδα Υπερηχογραφίας Πανεπιστημιακού Ακτινολογικού Εργαστηρίου ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Σκοπός: Να εκτιμηθεί η διαγνωστική δυνατότητα του έγχρωμου δυναμικού υπερηχογραφήματος (Power Doppler Ultrasound - PDUS) στην αποκάλυψη της οξείας πυελονεφρίτιδας (ΟΠΥ) σε βρέφη και παιδιά. Επίσης να αξιολογηθεί η ευαισθησία, η ειδικότητα, η θετική και αρνητική προγνωστική αξία της PDUS χρησιμοποιώντας ως μέθοδο αναφοράς το σπινθηρογράφημα με 99mTc-DMSA.

Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 74 νεογνά, βρέφη και παιδιά με κλινική υποψία ΟΠΥ, που υποβλήθηκαν σε απλό και δυναμικό υπερηχογράφημα και σπινθηρογράφημα με 99mTc-DMSA, εντός 48h από την έναρξη των συμπτωμάτων. Συνολικά μελετήθηκαν 147 νεφροί (1 αριστερός μονόνεφρος). Το PD US γινόταν με ειδική ρύθμιση σε μηχάνημα Siemens Elegra και χρησιμοποιήθηκαν κεφαλές 7,5MΗz για τα βρέφη και 5,5MHz για τα παιδιά. Σε όλα τα βρέφη και παιδιά έγινε και σπινθηρογραφικός έλεγχος με 99mTc-DMSA.

Αποτελέσματα: Κριτήριο για τη διάγνωση ΟΠΥ με PDUS θεωρήθηκε η ανάγγειος (χωρίς χρωματικό σήμα) περιοχή, σφηνοειδούς ή ωοειδούς σχήματος. Φυσιολογικά ευρήματα υπήρχαν σε 101 από τους 147 νεφρούς. Ευρήματα πυελονεφρίτιδος ανευρέθησαν σε 46 νεφρούς. Στο DMSA φυσιολογικά ευρήματα υπήρχαν σε 105 και παθολογικά σε 42 νεφρούς.

Συμπέρασμα: Η PDUS μέθοδος είναι αρκετά ικανοποιητική στη διάγνωση της ΟΠΥ (ευαισθησία 73,8%, ειδικότητα 85,7%). Μείζον πλεονέκτημά της είναι ότι δεν έχει ιοντίζουσα ακτινοβολία, ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε νεογνά και βρέφη.