Basic HTML Version
185
Σ. Παπαϊωάννου και συν. Καρκίνος της χοληδόχου κύστης: Συγκριτικός έλεγχος με υπερηχογράφημα, αξονική και μαγνητική τομογραφία
μαγνητική τομογραφία και μαγνητική χολαγγειοπα-
γκρεατογραφία (MRCP) σε μαγνητικό τομογράφο
Siemens Expert Plus 1Tesla ή Insegnia Philips 3Tesla.
Σε όλους τους ασθενείς πραγματοποιήθηκαν ακολου-
θίες T2WI TSE (TE=180, TR=1800) και T2WI SRAIR
ακολουθίες(TE=70, TR=1150), καθώς και ακολουθίες
T1WI flash πριν και μετά την ενδοφλέβια χορήγηση
20ml παραμαγνητικής ουσίας με βάση το γαδολίνιο
σε συγκέντρωση 0,5mol/L.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Από τους 33 ασθενείς, σε 6 ασθενείς το νεόπλασμα
περιοριζόταν μόνο στη χοληδόχο κύστη (Εικόνα 1α-δ),
ενώ στους υπόλοιπους επεκτεινόταν στο παρακείμενο
ηπατικό παρέγχυμα (Εικόνα 2α-δ).
Υπόνοια λεμφαδενοπάθειας τέθηκε σε 13 ασθενείς
με υπερηχοτομογραφικό έλεγχο. Η αξονική και η
μαγνητική τομογραφία ανέδειξαν παθολογικούς λεμ-
φαδένες στον ηπατοδωδεκαδακτυλικό σύνδεσμο και
στην ομάδα των οπίσθιων παγκρεατοδωδεκαδακτυλι-
κών λεμφαδένων, καθώς και στην ομάδα του ανιόντος
τμήματος της ηπατικής αρτηρίας (Εικόνα 3α-ε).
Ασκίτης διαπιστώθηκε σε 5ασθενείς, οοποίος αναδεί-
χθηκε και με τις τρεις απεικονιστικές μεθόδους (Εικόνα
4α-η), ενώ σε 3 η αξονική και μαγνητική τομογραφία
ανέδειξαν νεοπλασματικές συμπαγείς εμφυτεύσεις.
Ο έλεγχος του χοληδόχου πόρου πραγματοποιή-
θηκε με τη μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία.
Ο χοληδόχος πόρος ήταν φυσιολογικός μόνο σε 11
ασθενείς, ενώ στους υπόλοιπους είτε είχε διηθηθεί, είτε
είχε αποφραχθεί από τους λεμφαδένες, είτε απωθηθεί
από τη μάζα (Εικόνα 5α-δ).
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Το πρωτοπαθές καρκίνωμα της χοληδόχου κύστης
είναι η έκτη σε σειρά πιο συχνή κακοήθεια του γαστρε-
ντερικού συστήματος και εμφανίζει υψηλή θνησιμότητα,
με μέσο όρο επιβίωσης τους έξι μήνες
1
.
Ωστόσο σε μελέτες που έγιναν, διαπιστώθηκε ότι
ασθενείς με περιορισμένο ενδοτοιχωματικό νεόπλασμα
είχαν όλοι τους επιβιώσει περισσότερο από πέντε έτη
2
.
Σε ασθενείς των οποίων το νεόπλασμα περιοριζόταν
στον βλεννογόνο και υπό τον βλεννογόνο χιτώνα,
το ποσοστό για την πενταετή επιβίωση ήταν πάνω
από 50% και για δεκαετή στο 50%, ενώ σε ασθενείς
με νεοπλασματική εξεργασία που διηθούσε όλο το
τοίχωμα, η επιβίωση ήταν κάτω από 2,5 χρόνια
3
. Θα
πρέπει να τονιστεί ότι ο όρος υπό τον βλεννογόνο έχει
τη σημασία του, καθώς δεν υπάρχει υποβλεννογόνιος
χιτώνας στην χοληδόχο κύστη.
Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης είναι επιθηλιακής
προελεύσεως στο 98% των περιπτώσεων. Τα υπόλοιπα
κακοήθη νεοπλάσματα είναι σαρκώματα, λεμφώματα,
καρκινοειδή, μεταστάσεις και άλλες σπάνιων τύπων
κακοήθειες
4
. Το αδενοκαρκίνωμα χαρακτηρίζεται ι-
στολογικά από την παρουσία αδένων επενδυμένων
από επιθηλιακά κύτταρα που περιέχουν βλέννη. Το
επιθήλιο μπορεί να είναι καλά διαφοροποιημένο ή
ελάχιστα διαφοροποιημένο. Ο βαθμός διαφοροποίη-
σής του εξαρτάται και από τον αριθμό των αδένων που
υπάρχουν στο νεόπλασμα με αποτέλεσμα να γίνεται ο
διαχωρισμός μεταξύ αυξημένου αριθμού αδένων που
αντιστοιχεί σε νεόπλασμα υψηλής διαφοροποίησης και
μικρού αριθμού αδένων που αντιστοιχεί σε νεόπλασμα
χαμηλής διαφοροποίησης
5
.
Το αδενοκαρκίνωμα δημιουργείται μέσω μιας ακο-
λουθίας διαδικασιών που αρχίζουν με την υπερπλασία
του επιθηλίου, ακολουθεί η δημιουργία δυσπλαστικών
περιοχών και στη συνέχεια η ανάπτυξη του καρκίνου
in situ
6
.
Από όλους τους ιστολογικούς τύπους των κακοή-
θων εξεργασιών της χοληδόχου κύστεως πιο συχνά
αναφέρονται ο θηλώδης, ο εντερικός, ο πλειομορ-
φικός γιγαντοκυτταρικός, ο καρκίνος εκ πλακωδών
κυττάρων, ο καρκίνος εκ κυττάρων δίκην βρώμης και
τα σαρκώματα
7
.
Ανάλυση των νεοπλασμάτων που περιορίζονταν στον
βλεννογόνο και στον μυϊκό χιτώνα έδειξε ότι ιστολογικά
ήταν ταπερισσότερα θηλώδους τύπου αδενοκαρκινώμα-
τα και με πυρηνικό πρότυποDNAχαμηλής κακοήθειας
8
.
Το θηλώδες αδενοκαρκίνωμα, εξαιτίας του τρόπου
επέκτασής του, είναι αρκετά εντοπισμένο νεόπλασμα
συγκριτικά με τους υπόλοιπους ιστολογικούς τύπους,
με αποτέλεσμα να έχουμε και τα πιο υψηλά ποσοστά
πενταετούς επιβίωσης
9
.
Οκαρκίνος της χοληδόχου κύστης εμφανίζει μεγαλύ-
τερη συχνότητα εμφάνισης με την πάροδο της ηλικίας,
καθώς πάνω από το 90% των ασθενών είναι πάνω από
50 ετών, με μία κορυφή εμφάνισης τα 70-75 έτη
10
.
Σε πρόσφατες μελέτες αναφέρεται πως ο καρκίνος
της χοληδόχου κύστης είναι 2 έως 6 φορές συχνότερος
στις γυναίκες παρά στους άντρες
11
.
Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική η γεωγραφική και
εθνολογική κατανομή του καρκίνου της χοληδόχου
κύστης. Η Ιαπωνία αποτελεί μία από τις χώρες με
συχνότερη εμφάνιση και ακολουθούν η Βολιβία και
η Χιλή. Χαμηλά ποσοστά εμφάνισης καρκίνου της
χοληδόχου κύστης εμφανίζουν η Νέα Ζηλανδία, το
Ηνωμένο Βασίλειο και η Ισπανία
12
, ενώ φαίνεται να