Basic HTML Version
77
Π. Γαλάνη και συν. Η συμβολή της υπολογιστικής τομογραφίας στη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση της εκκολπωματίτιδας
κόσμου, τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου θεω-
ρούνται «ψεύδοεκκολπώματα», επειδή η πρόπτωση
αφορά μόνο τον βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο
χιτώνα. Αντιθέτως, τα εκκολπώματα του αρχικού τμή-
ματος του παχέος εντέρου, που εμφανίζονται πιο
συχνά σε Ασιάτες, θεωρούνται «αληθή εκκολπώματα»
με τη συμμετοχή όλων των χιτώνων του τοιχώματος
του παχέος εντέρου και είναι συνήθως συγγενούς
αιτιολογίας
3
.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ακριβή αίτια της εκκολ-
πωμάτωσης του παχέος εντέρου δεν έχουν πλήρως
διευκρινισθεί, διάφορες επιδημιολογικές μελέτες έχουν
καταδείξει μία συσχέτιση μεταξύ της εκκολπωματικής
νόσου και διατροφικών συνηθειών χαμηλής περιεκτι-
κότητας σε φυτικές ίνες και υψηλής σε υδατάνθρακες.
Άλλοι παράγοντες που έχουν συσχετισθεί με αυξημένο
κίνδυνο εκκολπωμάτωσης περιλαμβάνουν την έλλειψη
σωματικής άσκησης, τη δυσκοιλιότητα, την παχυσαρκία,
το κάπνισμα, και τη θεραπεία με ΜΣΑΦ
4
.
Ο επιπολασμός της νόσου είναι παρόμοιος σε
άνδρες και γυναίκες και αυξάνεται με την ηλικία,
από περίπου 10% στους ενήλικες κάτω των 40 ετών,
σε 50 έως 70% μεταξύ εκείνων 80 ετών και άνω. Το
80% των ασθενών που εμφανίζουν εκκολπωματίτιδα
είναι 50 ετών και άνω. Η νόσος επηρεάζει κυρίως το
σιγμοειδές και το κατιόν κόλον σε ποσοστό μεγαλύτερο
από το 90% των ασθενών
4
.
Η εκκολπωματική νόσος του παχέος εντέρου κα-
λύπτει ένα ευρύ κλινικό φάσμα που κυμαίνεται από
μία τυχαία διαπίστωση εκκολπωμάτωσης, μέχρι συ-
μπτωματικής μη επιπλεγμένης νόσου και εκκολπω-
ματίτιδας. Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων με
εκκολπωμάτωση παραμένουν ασυμπτωματικοί. Μόνο
κατ 'εκτίμηση το 15-20% θα αναπτύξει εκκολπωμα-
τίτιδα και περίπου το 25% αυτών των ασθενών θα
αναπτύξουν δυνητικά απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές
συμπεριλαμβανομένης της διάτρησης, της δημιουργί-
ας συριγγίων και της απόφραξης ή στένωσης και θα
απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση
5
.
Ο όρος εκκολπωματίτιδα αναφέρεται στη φλεγμονή
ενός ή περισσοτέρων εκκολπωμάτων, η οποία συνή-
θως συνοδεύεται από μακροσκοπική ή μικροσκοπική
διάτρηση και συνοδό περιϊστική αντίδραση
5
. Ο όρος
επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα αναφέρεται σε σχη-
ματισμό φλέγμονα ή αποστήματος, σε σχηματισμό
συριγγίου, σε στένωση ή και απόφραξη του εντέρου
ή σε περιτονίτιδα
4
.
Οι κλινικές εκδηλώσεις της οξείας εκκολπωματίτι-
δας ποικίλλουν και κυμαίνονται από ήπιες φλεγμο-
νώδεις αλλαγές μέχρι τη διάτρηση με κοπρανώδη
Εικόνα 3:
Παρουσία ελεύθερου υγρού και αέρα στην
περιτοναϊκή κοιλότητα (πνευμοπεριτόναιο) από ρήξη
εκκολπώματος σε έδαφος φλεγμονής.