Τόμος 43, (1):70-76, 2012

Ν. Νταγιαντάς, Η. Γερούκης, Γ. Δασκαλογιαννάκης, Δ. Τζώρτζης, Κ. Κοκκίνης

Ακτινολογικό Εργαστήριο ΓΝΑ «ΚΑΤ»-Αξονικός Τομογράφος–Διαγνωστική & Επεμβατική Μονάδα

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το οστεοειδές οστέωμα συνιστά έναν από τους συνηθέστερους καλοήθεις επώδυνους οστεοβλαστικούς όγκους που συχνότερα απαντάται σε νεαρούς άνδρες. H διάγνωση της παθολογικής αυτής οντότητας απαιτεί το συνδυασμό της κλινικής εικόνας που θέτει την υποψία για απεικονιστική διερεύνηση και των ακτινολογικών ευρημάτων. Ακολουθεί η αντιμετώπιση με την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης. Περιγράφεται περίπτωση ενδαρθρικού οστεοειδούς οστεώματος στην περιοχή του γόνατος. Αναφέρονται τα ακτινολογικά ευρήματα και εν συνεχεία η δια θερμοκαυτηριασμού επιτυχής αντιμετώπιση του με την καθοδήγηση Αξονικής Τομογραφίας (ΑΤ), ενώ γίνεται και σύντομη ανασκόπηση της βιβλιογραφίας.

Τόμος 43, (1):59-65, 2012

Μ. Γιαννίλα, Α. Λιανού, Δ. Φαγκρέζος, Π. Μανιάτης, Ι. Παπαηλιού, Χ. Τριαντοπούλου

Ακτινολογικό τμήμα και τμήμα Αξονικής τομογραφίας, Κωνσταντοπούλειο Γ.Ν.Ν. Ιωνίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός: Nα περιγράψουμε τις διαφορετικές μορφές απεικόνισης της ακτινομυκητίασης στην κοιλιακή και πυελική χώρα και να αναδείξουμε τα διαφοροδιαγνωστικά ευρήματα από άλλες φλεγμονώδεις ή νεοπλασματικές παθήσεις με παρόμοια απεικονιστικά χαρακτηριστικά.

Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 18 ασθενείς (15 γυναίκες και 3 άνδρες, 25-75 χρόνων, μέσος όρος ηλικίας 50 έτη) με επιβεβαιωμένη ακτινομυκητίαση. Όλοι οι ασθενείς είχαν εξεταστεί με αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας, πριν και μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας. 11 ασθενείς είχαν ιστορικό μακροχρόνιας χρήσης ενδομήτριου αντισυλληπτικού σπειράματος. Αξιολογήθηκε το πάχος του εντερικού τοιχώματος και η σκιαγραφική ενίσχυση αυτού, η φλεγμονώδης διήθηση των πέριξ ιστών και τα χαρακτηριστικά της ενδοπεριτοναϊκής και πυελικής φλεγμονώδους μάζας.

Αποτελέσματα: Το σιγμοειδές κόλον ήταν το συχνότερα προσβεβλημένο τμήμα του παχέος εντέρου. Στους περισσότερους ασθενείς αναδείχθηκε συγκεντρική πάχυνση του τοιχώματος με έντονη σκιαγραφική ενίσχυση και διάχυτη διήθηση του περικολικού λίπους. Σε 11 ασθενείς απομονώθηκαν ένα ή περισσότερα ενδοπυελικά αποστήματα, ενώ περιτοναϊκή ή πυελική μάζα παρακείμενη της προσβεβλημένης εντερικής έλικας παρατηρήθηκε σε 17 περιπτώσεις ασθενών. Σε 3 ασθενείς διαπιστώθηκε επέκταση της φλεγμονής και δημιουργία αποστημάτων στο κοιλιακό τοίχωμα ενώ σε 1 ασθενή παρατηρήθηκε ενδοθωρακική διασπορά.

Συμπέρασμα: Η ακτινομυκητίαση πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση όχι μόνο σε άτομα με μακροχρόνια χρήση ενδομήτριου αντισυλληπτικού σπειράματος αλλά και όταν τα απεικονιστικά ευρήματα με την αξονική τομογραφία αναδεικνύουν συγκεντρική πάχυνση του εντερικού τοιχώματος με έντονη σκιαγραφική ενίσχυση, σχηματισμό φλεγμονωδών ψευδοόγκων στην πύελο και στην περιτοναϊκή κοιλότητα και εκτεταμένη διήθηση του μεσεντερίου λίπους με δημιουργία αποστημάτων.

Τόμος 43, (1):49-58, 2012

Ε. Σκουρτανιώτη, Ν. Κοτζιαμάνη, Β. Κυριάκου, Α. Άγριου, Δ. Κωνσταντίνου, Α. Μπιντούδη, Γ. Ροδοκαλάκης, Ν. Βαχτσεβάνος, Ι. Δαϋίδης

Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν.«Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η αιμορραγία στον περινεφρικό χώρο μπορεί να προκληθεί είτε αυτόματα, είτε μετά από τραυματισμό, είτε τέλος να είναι ιατρογενούς αιτιολογίας. Η ακτινολογική προσέγγιση και ο χαρακτηρισμός του μεγέθους και της τοπογραφικής του αιματώματος διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην επιλογή των ασθενών οι οποίοι θα αντιμετωπιστούν συντηρητικά ή θα προχωρήσουν σε χειρουργική επέμβαση.

Σκοπός της εργασίας είναι η απεικονιστική ταξινόμηση των περινεφρικών αιματωμάτων, σύμφωνα με την απεικονιστική διερεύνηση τους και την ανάδειξη των αιτιών δημιουργίας τους.Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν συνολικά 61 ασθενείς, 38 άνδρες και 23 γυναίκες, ηλικίας 14 μέχρι 65 ετών, τα τελευταία 8 έτη με κλινική εικόνα επείγοντος περιστατικού, λόγω πτώσης του αιματοκρίτη τους και υποψίας εσωτερικής αιμορραγίας.

Αποτελέσματα: Από τους 61 ασθενείς οι οποίοι ελέγχθηκαν οι 35(57,3%) είχαν ιστορικό κάκωσης ενώ οι λοιποί 11(16,9%) προσήλθαν με χρόνιου τύπου νοσήματα. Σε όλους τους ασθενείς αναδείχθηκε συλλογή αίματος διαφόρου βαθμού ποσότητας και έκτασης στον ένα ή και τους δύο περινεφρικούς χώρους. Τα περινεφρικά αιματώματα στην πλειονότητα τους εντοπίζονταν στον έναν από τους δύο περινεφρικούς χώρους. Κύρια αιτία των αιματωμάτων αναδείχθηκε η τραυματική ρήξη του νεφρού, ενώ σε λίγες περιπτώσεις το αιμάτωμα επεκτάθηκε στον πρόσθιο παρανεφρικό χώρο ή και στους δύο περινεφρικούς χώρους.

Συμπέρασμα: Ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική τομογραφία είναι απαραίτητος σε όλους τους ασθενείς με διατιτραίνον τραύμα, με θλαστικά τραύματα, μακροσκοπική αιματουρία, πτώση του αιματοκρίτη και εικόνα καταπληξίας, και επιτρέπει με μεγάλη ακρίβεια την εντόπιση της περινεφρικής αιμορραγίας και αναδεικνύει το αίτιο δημιουργίας της.

Τόμος 42, (2):111-124, 2011

Β. Μανιάτης1, Χ. Χρυσικόπουλος², Α. Παπαδόπουλος³, Α. Ρουσάκης4

1: Τμήμα Ιατρικών Απεικονίσεων ΙΑΣΩ General, Χολαργός
2: Διαγνωστικό Κέντρο Ευρωδιάγνωση, Κέρκυρα
3: Ιατρόπολις - Μαγνητική Τομογραφία Διαγνωστικό Κέντρο, Χαλάνδρι
4: Τμήμα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, ΥΓΕΙΑ ΔΘΚΑ, Μαρούσι

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός: η αξιολόγηση της αρτηριακής φάσης σε ελικοειδή ή πολυτομική αξονική τομογραφία, για
τη διάγνωση ηπατικών μεταστάσεων, σε ασθενείς με μη-ηπατοκυτταρικό αγγειοβριθές πρωτοπαθές
νεόπλασμα.

Υλικό-Μέθοδος: μελετήθηκαν αξονικές τομογραφίες κοιλίας 131 ασθενών που έπασχαν απόαγγειοβριθές νεόπλασμα (καρκίνος μαστού: 52 περιπτώσεις, κακόηθες μελάνωμα: 25, καρκίνος νεφρού: 17, καρκινοειδές: 14, σάρκωμα: 14, μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς: 5, κακόηθες νησιδίωμα: 4. Όλοι υπεβλήθησαν σε τριφασική (μία σάρωση πριν και δύο σαρώσεις μετά την ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού) αξονική
τομογραφία. Μετά τη χορήγηση σκιαγραφικού ελήφθησαν τομές σε αρτηριακή και φλεβική
φάση σκιαγραφικής ενίσχυσης.

Αποτελέσματα: Συνολικά ανεδείχθησαν 706 ηπατικές μεταστάσεις. 491 μεταστάσεις ανεδείχθησαν στην απλή φάση (ευαισθησία 70%), 570 στην αρτηριακή (ευαισθησία 81%) και 583 στη φλεβική (ευαισθησία 83%). Η αρτηριακή φάση της εξέτασης ήταν η μόνη θετική σε 10,6% του συνόλου των μεταστάσεων.
Αυτό παρατηρήθηκε σε μεγάλο ποσοστό μεταστάσεων από κακόηθες νησιδίωμα (37%) και καρκινοειδές (28%). Παρατηρήθηκε επίσης σχετικά συχνά σε καρκίνο νεφρού (17%) και μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς (15%) και σπάνια σε καρκίνο μαστού (5%) και μελάνωμα (4%).

Συμπεράσματα: Η φλεβική φάση της εξέτασης του ήπατος παραμένει η πλέον ευαίσθητη για την ανάδειξη μεταστάσεων σε ασθενείς με μη-ηπατοκυτταρικό αγγειοβριθές πρωτοπαθές νεόπλασμα. Η αρτηριακή φάση είναι χρήσιμη στην ανάδειξη αγγειοβριθών μεταστάσεων καθώς επίσης συνεισφέρει σημαντικά και στον χαρακτηρισμό μιάς εστιακής ηπατικής βλάβης. Προτείνουμε το πρωτόκολλο εξέτασης ήπατος για ανάδειξη μεταστατικών εστιών, σε ασθενείς με πρωτοπαθές μη-ηπατοκυτταρικό αγγειοβριθές νεόπλασμα να περιλαμβάνει: α) σε καρκίνο μαστού και σάρκωμα: απλή και φλεβική φάση, β) σε μελάνωμα: απλή ή αρτηριακή και φλεβική φάση, γ) σε καρκίνο νεφρού: απλή, αρτηριακή και φλεβική φάση, δ) σε καρκινοειδές, κακόηθες νησιδίωμα και μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς αδένα: αρτηριακή και φλεβική φάση.

Τόμος 42, (1):58-61, 2011

Π. Κρανιώτης, Ε. Τσώτα, Ε. Σκόνδρας, Π. Ζαμπάκης, Χ. Καλογεροπούλου, Θ. Πέτσας

Κλινικό εργαστήριο Aκτινολογίας Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Η κήλη του θυροειδούς τρήματος αποτελεί μια σπάνια αιτία ειλεού, με μη ειδική κλινική εικόνα και αυξημένη θνησιμότητα σε περιπτώσεις με καθυστερημένη διάγνωση. Η αξονική τομογραφία αποτελεί μια διαγνωστική μέθοδο με αυξημένη ευαισθησία που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την πρόγνωση αυτών των ασθενών. Παρουσιάζουμε ένα περιστατικό κήλης θυροειδούς τρήματος με τυπικούς χαρακτήρες που αντιμετωπίσθηκε με χειρουργική ανάταξη.

Τόμος 42, (1):52-57, 2011

Ν. Βαχτσεβάνος, Δ. Κωνσταντίνου, Φ. Τζίκος, Β. Δημαρέλος, Χ. Δαμιανίδης, Β. Κυριάκου, Ι. Τσιτουρίδης

Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν.“Παπαγεωργίου”, Θεσσαλονίκη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σκοπός: Η ανάδειξη του ρόλου της απλής ακτινογραφίας θώρακος, της υπολογιστικής και μαγνητικής τομογραφίας στη διάγνωση της κήλης Morgagni.
Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά 12 ασθενείς (7 άρρενες και 5 θήλεις) ηλικίας από 3 μηνών έως 65 ετών με κήλη Morgagni. Οι 8 από αυτούς ήταν ασυμπτωματικοί. Η κήλη εντοπίστηκε τυχαία μετά από απλή ακτινογραφία θώρακος και επιβεβαιώθηκε με αξονική τομογραφία. Από τους υπόλοιπους 4 ασθενείς, οι 3 παρουσίασαν κλινική εικόνα από το αναπνευστικό και γαστρεντερικό σύστημα και η διάγνωση τέθηκε με την αξονική τομογραφία, ενώ σε ένα βρέφος 3 μηνών με κλινική εικόνα από το αναπνευστικό πραγματοποιήθηκε αξονική και μαγνητική τομογραφία.
Αποτελέσματα: Το περιεχόμενο της κήλης σε 6 ασθενείς ήταν επιπλοϊκό λίπος και τμήμα παχέος εντέρου. Σε 4 απεικονίστηκε μόνο επιπλοϊκό λίπος, σε 1 ασθενή εντοπίστηκε επιπλοϊκό λίπος και έλικες λεπτού εντέρου, ενώ τέλος σε 1 ασθενή (βρέφος 3 μηνών) το περιεχόμενο της κήλης  αντιστοιχούσε σε τμήμα του ήπατος. Η διάγνωση επιβεβαιώθηκε σε όλους(12) με υπολογιστική τομογραφία, επιπλέον δε το βρέφος υποβλήθηκε και σε μαγνητική τομογραφία.

Συμπέρασμα: Η υπολογιστική τομογραφία αποτελεί την εξέταση εκλογής  για τη διάγνωση της κήλης  Morgagni. Η χρήση της μαγνητικής τομογραφίας περιορίζεται στις περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει διαφοροδιαγνωστικό πρόβλημα.

Τόμος 42, (1):38-46, 2011

Β Δημαρέλος, Α Μπιντούδη, Φ Τζίκος, Ν Βαχτσεβάνος, Γ Ροδοκαλάκης, Β Κυριάκου, Ν Κοτζιαμάνη, Α  Άγριου,Μ  Εμμανουλίδου.

Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

    Εισαγωγή - Σκοπός: Η οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση είναι μια σχετικά σπάνια νόσος, που χαρακτηρίζεται από την παραγωγή και εναπόθεση ινώδους-φλεγμονώδους ιστού κατά μήκος του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου, κυρίως γύρω από την αορτή και τα λαγόνια αγγεία. Η νόσος είναι συνήθως πρωτοπαθούς αιτιολογίας, αλλά παρατηρείται και δευτεροπαθώς ως αποτέλεσμα χρήσης ορισμένων φαρμάκων, κακοήθων νοσημάτων, λοιμώξεων ή χειρουργικών επεμβάσεων. Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία θεωρούνται οι εξετάσεις εκλογής για την διάγνωση της νόσου και την ανάδειξη της έκτασής της στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο. Σκοπός της εργασίας είναι η περιγραφή των απεικονιστικών ευρημάτων της οπισθοπεριτοναϊκής ίνωσης με την αξονική και την μαγνητική τομογραφία.
    Υλικό - Μέθοδοι: Το υλικό της εργασίας περιλάμβανε 18 ασθενείς (14 άνδρες, 4 γυναίκες, ηλικίας 23 έως 74 ετών) με οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση, που αποδείχθηκε είτε με βιοψία (σε 8 ασθενείς), είτε με βάση τα κλινικοεργαστηριακά ευρήματα και την ανταπόκριση στην θεραπεία (10 ασθενείς). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε αξονική τομογραφία ή/και μαγνητική τομογραφία πριν και μετά την χορήγηση σκιαγραφικού για την διάγνωση και για την εκτίμηση του σταδίου της νόσου.
    Αποτελέσματα: Σε 15 ασθενείς η οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση ήταν πρωτοπαθής και σε 3 ασθενείς δευτεροπαθούς αιτιολογίας. Σε 11 ασθενείς η ίνωση εντοπίζονταν περιοαορτικά, σε 3 ασθενείς η ίνωση επεκτείνονταν κάτω από τον διχασμό της κοιλιακής αορτής, ενω σε 1 ασθενή η ίνωση περιορίζονταν στον προϊερό χώρο. Ο ινώδης ιστός ήταν υπόπυκνος ή ισόπυκνος του μυϊκού ιστού στην αξονική τομογραφία τόσο πριν όσο και μετά την χορήγηση σκιαστικού. Στην εξέταση με την μαγνητική τομογραφία, το σήμα του ινώδους ιστού ήταν χαμηλό στην Τ1 ακολουθία, χαμηλό προς ενδιάμεσο σήμα στην Τ2 ακολουθία, ενώ παρατηρήθηκαν διάφοροι βαθμοί εμπλουτισμού του παθολογικού ιστού μετά την χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας.
    Συμπεράσματα: Η αξονική και μαγνητική τομογραφία είναι οι απεικονιστικές μέθοδοι εκλογής για την διάγνωση και την διαφορική διάγνωση της οπισθοπεριτοναϊκής ίνωσης, την αξιολόγηση των επιπλοκών και την ανταπόκριση των ασθενών στην θεραπευτική αγωγή. Επιπλέον, η διαδερμική βιοψία με την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου είναι χρήσιμη σε επιλεγμένες περιπτώσεις για την διάγνωση της νόσου.

Καρκίνωμα κύστεως θυρεογλωσσικού πόρου

Χρ. Σαμαρά, Η. Κάπρος, Ι. Μπεχράκης, Σπ. Καββαδίας, Ζ. Νικολακοπούλου, Β. Μανιάτης, Κ. Στριγγάρης

Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Π.Ν.Α "Γ. Γεννηματάς", Αθήνα

Η ανάπτυξη καρκινώματος εντός προϋπάρχουσας κύστεως θυρεογλωσσικού πόρου (ΚΘΠ) είναι σπάνια. Έχουν αναφερθεί 155 περιπτώσεις, εκ των οποίων 12 μελετήθηκαν απεικονιστικά με αξονική τομογραφία. Η διάγνωση τίθεται μετά τη χειρουργική αφαίρεση της βλάβης, αλλά τα ευρήματα της αξονικής τομογραφίας μπορούν να εγείρουν την υποψία της ανάπτυξης κακοήθειας. Παρουσιάζουμε μια περίπτωση καρκινώματος ΚΘΠ και την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, με έμφαση στα ευρήματα της αξονικής τομογραφίας.