Εκκολπωματίτιδα: Ρόλος των απεικονιστικών μεθόδων

Α.Λ. Κελέκης[1], Α. Βακάλη[1], Δ. Χριστοφορίδης[2], Α.Δ. Κελέκης[3]

[1] Ακτινολογικό τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λωζάνης
[2] Χειρουργικό τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λωζάνης. Ελβετία. (CHUV)
[3] Ακτινολογικό τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Γενεύης. Ελβετία. (HUG)

Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης μας είναι να εξετάσουμε το ρόλο που έχει η κάθε απεικονιστική μέθοδος στη διερεύνηση της εκκολπωματίτιδος και των επιπλοκών της, σύμφωνα με την πρόσφατη διεθνή βιβλιoγραφία. Εξετάστηκε ο ρόλος της απλής ακτινογραφίας (θώρακος-κοιλίας), του υποκλυσμού, της υπερηχοτομογραφίας, της αξονικής και της μαγνητικής τομογραφίας. Η απλή ακτινογραφία απεικονίζει παθολογία στο 30-50% αλλά τείνει να είναι μη ειδική μέθοδος, ενώ ακριβέστερες πληροφορίες έχουμε με τον υποκλυσμό (υδατικού διαλύματος ή βαριούχου). Η υπερηχοτομογραφία και ο αξονικός τομογράφος είναι μέθοδοι εκλογής της απεικόνισης αποστημάτων και της θεραπευτικής αντιμετώπισής τους. Η μαγνητική τομογραφία κατέχει υψηλά ποσοστά ευαισθησίας και ειδικότητας στην ανάδειξη της νόσου και των επιπλοκών της, αλλά η μη διαθεσιμότητα του μηχανήματος σε πολλά νοσοκομεία και ειδικότερα στο χώρο των επειγόντων, καθιστούν τη χρήση της στο πρώτο στάδιο διάγνωσης ως μη αναγκαία. Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες στη διεθνή βιβλιογραφία η αξονική τομογραφία εμφανίζεται ως η πιο ειδική και ευαίσθητη μέθοδος για την απεικόνιση της εκκολπωματίτιδος καθώς και των επιπλοκών της.